هزاران سال زندگی....

دو روز مانده به پایان جهان ؛ تازه فهمید که هیچ زندگی نکرده تقویمش پر شده بود و تنها دو روز خط نخورده باقی مانده بود. پریشان شد و آشفته و عصبانی نزد خدا رفت   تا روزهای بیشتری از خدا بگیره. داد زد و بدوبیراه گفت؛ خدا سکوت کرد. به پروپای فرشته و انسان پیچید ؛   خدا سکوت کرد. کفر گفت و سجاده دور انداخت ؛ خدا سکوت کرد. دلش گرفت و گریست و به سجاده افتاد خدا سکوتش را شکست و گفت : عزیزم اما یک روز دیگر هم رفت. تمام روز را به بدوبیراه و جاروجنجال از   دست دادی. تنها یک روز دیگر باقیست. بیا و لااقل این یک روز را زندگی کن خدا گفت : آن ﮐس که لذت یک روز زیستن را تجربه کنه ؛ گویی که ۱۰۰۰ سال زیسته است و آن   که امروزش را در نمی یابد ؛ ۱۰۰۰ سال هم به کارش نماید و آنگاه سهم یک روز زندگی را در دستانش ریخت و گقت : حالا برو و زندگی کن . او مات و مبهوت به زندگی   نگاه کرد که در گودی دستانش می درخشید. اما میترسید حرکت کند؛ میترسید راه برود و زندگی از لای انگشتانش بریزد. قدری ایستاد بعد با خودش گفت : وقتی فردایی ندارم نگه داشتن این زندگی چه فایده ای دارد ؛ بگذار از این یک مشت زندگی استفاده کنم. آن وقت شروع به دویدن کرد. زندگی را به سرورویش پاشید؛ زندگی را نوشید و بویید و چنان به وجد آمد که دید میتواند تا ته دنیا بدود ؛ بال بزند؛ پا روی خورشید بگذارد... او در آن روز آسمان خراشی بنا نکرد؛ زمینی را مالک   نشد ؛ مقامی را به دست نیاورد اما در همان ۱ روز دست بر پوست درخت کشید؛ روی چمن خوابید؛ کفش دوزکی را تماشا کرد؛ سرش را بالا گرفت و ابرهارو دید و به آنهایی که نمی شناختندش سلام کرد و برای آنها که دوستش نداشتند از ته دل دعا کرد. او در همان   یک روز آشتی کرد و خندید و سبک شد ؛ لذت برد و سرشار شد و بخشید؛ عاشق شد و عبور کرد و تمام شد   لا به لای هق هقش گفت : اما با یک روز... چه کار میتوان کرد... ؟ او همان ۱ روز زندگی کرد اما فرشته ها در تقویم خدا نوشتند؛ امروز او درگذشت؛ کسی که ۱۰۰۰ سال زیسته بود!